Via Londen weer terug naar NL; een prima (nacht)vlucht met een overstaptijd van maar 1 uur en 20 min. (heel erg krap). Zo'n krappe overstap op Heathrow verhoogt je hartslag, dat wel. We weten nu dat het haalbaar is.
We gaan ze missen die kleine guiten. Het constant pratende jongetje, het meisje dat de "grote meid" is zoals ze zelf zegt en het schattige meisje, dat al helemaal baby af is en er helemaal bij hoort.
Heel leuk om weer een ander eiland in de buurt van Seattle te ontdekken. En zo fijn dichtbij. Een kort ritje naar de veerpont en en met de ferrie naar de overkant en je komt echt in een andere wereld dan die wij kennen in NL. Ik ervaar de natuur en sfeer van de verschillende plaatjes als echt rustgevend.
De ruimte die mensen hier hebben is iets om jaloers op te zijn.
Op weg naar Mercer Island hebben we Mount St Hellen bezocht. In 1980 heeft er een enorme eruptie plaatsgevonden. Het is mooi om te zien dat er van alles ontluikt. Helaas waren er nog een aantal toegangswegen afgesloten, zodat we niet alles hebben kunnen zien, wat we wilden.
We gaan dus niet naar Mount Reinier deze keer. Ook daar is het nog winter.