2020 – in de ban van Corona!
Ik kan me nog goed herinneren, dat
we naast een Engels/Bulgaars stel in een restaurantje in Fishermans Village op
Koh Samui zaten te eten. Zij vertelden ons te wonen en werken in Wuhan, maar
dat ze de volgende dag zouden vertrekken naar hun optrekje in de UK, omdat ze
niet meer terug mochten naar Wuhan. Inkomend vliegverkeer was daar in verband
met Corona stopgezet. Er werden geen handen geschud, maar ellebogen.
Ik zag foto’s van Wuhan voor en na
de lock down daar. Niet te geloven, maar het was toch nog een ver van m’n bed
show. Natuurlijk had ik al nagedacht over wat te doen als het vliegveld van
Bangkok dicht zou gaan. Ze waren daar bang voor te veel toeristen uit China. Het
Chinees Nieuwjaar was in aantocht. Tja, dan maar met de boot over naar een
ander mooi eilandje, want om nou te wachten in een grote stad als Bangkok.
We zouden het wel zien. In ieder
geval mondkapjes gekocht. En ja, we ontweken wel grote groepen Chinezen.
Op onze vluchten 7 en 8 februari
naar Bangkok en vervolgens naar Nederland droeg (bijna) iedereen een mondkapje.
Toen dacht ik nog dat het in NL weer gewoon voorbij zou zijn. Niets was minder
waar. Het virus verspreidde zich in drie maanden tijd over de hele wereld.
In de week voorafgaand aan onze
verjaardag werd al snel duidelijk dat we onze fysieke contacten moesten
afhouden. Snel gingen we in een intelligente lock down, dat betekende minimaal
contact met anderen en helaas niet meer oppassen op Evienne en Tijmen. Knuffelen
mocht alleen nog in de eigen bubbel. Werken mocht alleen nog thuis. Je woning
werd je wereld. Een visje kopen op de markt werd ons wekelijkse uitje.
Gelukkig hadden we onze caravan en
hebben we genoten van Nederland in de lente. We hebben voor de gelegenheid een sanitair-tentje aangeschaft. 11 juni waren we in Zuid-Limburg
om na een paar dagen richting Frankrijk te gaan. Uiteindelijk hebben we
heerlijk zonnig vakantie gevierd aan de
Tarn op net geopende campings, zonder massa’s toeristen en zeker geen
Nederlanders. Het voelde toch allemaal wat vreemd en ik was wel blij om weer
richting huis te gaan.
In juli hebben we drie weken genoten van M+m
en kids. Dat was heel fijn, want anders hadden we ze heel lang niet kunnen
zien. Wij Nederlanders mogen al sinds april niet de USA inreizen. Het is afwachten
hoe lang dat gaat duren.
We hebben deze zomer heel fijn op
verschillende plekken in NL gekampeerd. Wat ben ik blij met de caravan!
Langzaam werd duidelijk dat de
tweede Coronagolf in aantocht was. Nu, eind december zitten we tot 19 januari
2021 in een totale lock down. Zelfs de scholen zijn gesloten. Helaas verspreidt
zich nu een meer besmettelijke variant van het virus. Nog meer oppassen dus.
Een bijzonder begin van een nieuw
jaar. Begin januari wordt gestart met het vaccineren. Ik schat dat wij in
mei/juni wellicht aan de beurt komen. En dan….. gaan we de caravan weer
inpakken. Misschien kunnen we Daphne en Robbert nog aanmoedigen op de Alpe d’Uzes
of Marcel en Mirjam nog opzoeken in NYC voordat ze op de zeilboot stappen. We
gaan het zien!
We hebben geleerd, wat we al
wisten. De maakbare samenleving bestaat niet. We hebben ons wel weer snel
aangepast en hebben nieuwe regels o.a. “de
anderhalve meter” afstand aangeleerd. Alhoewel ik wel een beetje klaar ben met social distancing. Bij alle contacten, die we hebben, vraagt een stemmetje in mij "is dit wel verstandig?" Alle contacten hebben hun eigen bubbel en die is groter dan je op het eerste gezicht bedenkt. Ik kijk uit naar een koffietje doen, borrelen, eten, knuffelen etc. zonder het stemmetje!
Ik hoop in ieder geval dat de drie zoenen niet meer terug komen. OK twee dan!
Het was een bijzonder jaar, 2020!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten