in één illustratie (NRC Chan Ming Ong).
2022 was in alle opzichten een roerig jaar.
Wat zien we in beeld gebracht?
- horeca in Nederland gaat weer open na de lockdown
- de oorlog in de Oekraïne
- de inflatie wereldwijd
- het omstreden WK voetbal in Quatar
- protesten tegen het Covid beleid van Xi Jinping in China
- de enorme overstromingen in Pakistan ; 1/3 van het land overstroomd
- protesten in Iran tegen de onderdrukking van met name vrouwen
- queen Elisabeth (na 70 jaar op de troon) overleden
Privé hadden we geen klagen. Al werd Cor in het staartje van Covid nog goed ziek, met als gevolg een vorm van post covid. In het algemeen hebben we genoten van grote en kleine dingen, van de kinderen en kleinkinderen en van elkaar.
Soms, in een pessimistische bui, vraag ik me af in wat voor land we wonen. Veel vertrouwen in de politiek heb ik niet meer. Er worden te veel compromissen gesloten. Van echt besturen lijkt nauwelijks sprake te zijn. Ik lees echter dat 95% van de wereld een reden schijnt te hebben om jaloers op ons te zijn.
Als realist zie ik dat er, ondanks het politieke gekonkel, veel goed gaat en dat we nog steeds in een land van melk en honing leven. Natuurlijk geldt dat, spijtig genoeg, voor een groeiende groep mensen niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten