Maar vandaag niet. Lopend op weg naar Santa Maria voelden we het scherpe zand tegen onze benen blazen. Voor de vissers was de wind geen probleem om de zee op te gaan. Kijken op de pier is enerzijds spectaculair, anderzijds vind ik het maar een vieze bedoening.
Alhoewel we regelmatig uit eten gaan in ons favoriete tentje Creola, doen we deze drie weken ook regelmatig boodschappen. Dat is een lesje in nederigheid. Geen wensen svp. Kijk wat er ligt (er is heel veel niet) en bedenk wat je er mee kunt. Alles moet aangevoerd worden. De weinige verkrijgbare producten zijn prijzig, zelfs voor ons buitenlanders. We passen ons aan, maar wat zal een bakje yoghurt als we terug zijn overheerlijk smaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten